80-ta Rocznica Zbrodni Katyńskiej w Polityce Amerykańskiej
Maria Szonert Binienda
W związku z 80-tą rocznicą Zbrodni Katyńskiej Polonia Amerykańska podjęła szereg inicjatyw w celu upomnienia się o prawdę i sprawiedliwość dla ofiar tej nieukaranej i słabo wyjaśnionej ciężkiej zbrodni międzynarodowej dokonanej na narodzie polskim przez Związek Radziecki. W obliczu rosyjskiej ofensywy propagandowej o zasięgu międzynarodowym,[i] która bądź neguje sowieckie sprawstwo mordu katyńskiego bądź pomniejsza jego znaczenie,[ii] środowiska patriotycznej Polonii amerykańskiej przygotowały kilka ważnych projektów: a) Polonijna Rezolucja Katyńska wzywająca Kongres Stanów Zjednoczonych do uznania Zbrodni Katyńskiej za zbrodnię ludobójstwa czyli najcięższą zbrodnię według prawa międzynarodowego; b) międzynarodowy konkurs na esej historyczny pod tytułem „Katyń – Zbrodnia Nieukarana – przyczyny, skutki, środki zaradcze” sponsorowany przez Instytut Polonia. W tej pracy omówiona zostanie przede wszystkim Polonijna Rezolucja Katyńska.
Polonijna Rezolucja Katyńska wzywająca Kongres USA do uznania Zbrodni Katyńskiej za ludobójstwo w 80-tą rocznice tej zbrodni
Aby należycie ocenić znaczenie inicjatywy wzywającej Kongres USA do uznania Zbrodni Katyńskiej za ludobójstwo należy przypomnieć czym jest zbrodnia ludobójstwa i jakie znaczenie dla sprawy katyńskiej ma uznanie tej zbrodni za ludobójstwo. Warto tu zaznaczyć, że wystąpienie do Kongresu USA o uznanie Zbrodni Katyńskiej za ludobójstwo było pierwszą taką inicjatywą Polonii amerykańskiej w tej sprawie.
W międzynarodowym prawie humanitarnym tradycyjnie wyróżnia się trzy podstawowe kategorie zbrodni międzynarodowych, które nie ulegają przedawnieniu. Są to zbrodnie wojenne, zbrodnie przeciw ludzkości oraz ludobójstwo. W języku polskim często traktuje się zbrodnie przeciw ludzkości jako najcięższą kategorię zbrodni międzynarodowej podczas kiedy faktycznie do kategorii tej zalicza się dziś większość zbrodni kwalifikowanych jako pogwałcenie praw człowieka, w tym dużą grupę działań o charakterze dyskryminacyjnych. Jest to więc bardzo szeroka kategoria, która swym ciężarem gatunkowym plasuje się znacznie niżej niż zbrodnia ludobójstwa.
Najcięższą kategorią zbrodni międzynarodowej jest ludobójstwo. Zbrodnia ta jest nazywana zbrodnią wszystkich zbrodni gdyż jest popełniona nie na osobach indywidualnych ale na grupach ludzkich z zamiarem ich zniszczenia. Za ludobójstwo uważa się ściśle określone pięć rodzajów działań podejmowanych z zamiarem zniszczenia grup ludzkich wymienionych w konwencji o zapobieganiu i karaniu zbrodni ludobójstwa z 1948 roku (Konwencja o Ludobójstwie).[iii] Do grup ludzkich chronionych Konwencją o Ludobójstwie zalicza się grupy rasowe, narodowe, etniczne i religijne. Grupy polityczne są wyłączone z ochrony Konwencji o Ludobójstwie. Dlatego też eksterminacja grup politycznych nie stanowi ludobójstwa według tej konwencji.
Do działań, które stanowią działania ludobójcze zalicza się zabójstwo członków chronionej grupy, spowodowanie poważnego uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia psychicznego członków chronionej grupy, rozmyślne stworzenie warunków życia obliczonych na spowodowanie ich całkowitego lub częściowego zniszczenia fizycznego, stosowanie środków, które mają na celu wstrzymanie urodzin w obrębie chronionej grupy, przymusowe przekazywanie dzieci członków jednej grupy do innej grupy. Praktycznie wszystkie powyższe działania miały miejsce w stosunku do polskiej grupy narodowej w działaniach Sowieckiego Politbiura, który w marcu 1940 roku wydał rozkaz katyński oraz szereg rozkazów skazujących polską ludność cywilną z terenów okupowanych na eksterminację w drodze ludobójczych deportacji.
Kluczowym dowodem na ludobójstwo jest zamiar sprawcy zniszczenia chronionej grupy. W wypadku Zbrodni Katyńskiej zamiar ten jest zawarty w samym rozkazie katyńskim, który mówi, że „w obozach jenieckich znajduje się 14,736 jeńców wojennych, z czego 97 % jest narodowości polskiej… Na śmierć skazuje się 14,700 jeńców wojennych”.[iv] Tak więc sprawcy odwołując się do polskiej grupy narodowej w samym rozkazie katyńskim potwierdzają zamiar zniszczenia grupy, która jest chroniona Konwencją o Ludobójstwie. Ponadto w rozkazie katyńskim istnieje oczywista korelacja między liczbą osób narodowości polskiej a liczbą osób skazanych na śmierć.
Zbrodnia Katyńska bez wątpienia spełnia wszystkie znamiona prawne zbrodni ludobójstwa. Została ona dokonana na chronionej polskiej grupie narodowej z zamiarem jej zniszczenia za pomocą zabójstwa, spowodowania poważnego uszkodzenia ciała oraz rozstroju zdrowia psychicznego, rozmyślnego stworzenia warunków życia obliczonych na spowodowanie zniszczenia fizycznego oraz stosowania środków mających na celu wstrzymanie urodzin w obrębie polskiej grupy narodowej.
Niemalże równolegle z wydaniem rozkazu katyńskiego sowieckie Politbiuro podjęło działania mające na celu ochronę sprawców tej zbrodni. Polskie ofiary były przedstawiane nie jako Polacy, którzy bronili swojej ojczyzny przed najeźdźcą, tylko jako kontrrewolucjoniści występujący przeciw władzy sowieckiej. Aby zapewnić, że Konwencja o Ludobójstwie nie obejmie swą ochroną ofiar Katynia na wniosek Stalina grupy polityczne, czyli grupy przeciwstawiające się władzy sowieckiej do których Stalin starał się zaliczyć ofiary Katynia, zostały wyeliminowane spod ochrony prawnej Konwencji o Ludobójstwie.
Po ujawnieniu rozkazu katyńskiego z 5 marca 1940 roku, w którym zamiar zniszczenia polskiej grupy narodowej jest zapisany wprost Rosja argumentowała z kolei, że Konwencja o Ludobójstwie z 1948 roku nie stosuje się do Zbrodni Katyńskiej z 1940 roku gdyż prawo nie działa wstecz. Na ten argument odpowiedz jest prosta i dobrze znana – Konwencja o Ludobójstwie jedynie kodyfikuje międzynarodowe prawo zwyczajowe. Argumentacja ta została uznana za słuszną kiedy to 24 kwietnia 2021 roku Prezydent USA Joe Biden oficjalnie uznał turecką zbrodnię na Ormianach z 1915 roku za ludobójstwo, potwierdzając w ten sposób, że Konwencja o Ludobójstwie jedynie kodyfikuje istniejące prawo zwyczajowe w tym zakresie.[v]
Wiosną 2020 roku przedstawiciele patriotycznych środowisk Polonii amerykańskiej przedłożyli swoim senatorom w 30 różnych stanach USA projekt Rezolucji Katyńskiej w związku z przypadającą tego roku 80-tą rocznicą tej zbrodni. Rezolucja ta zwana Rezolucją Polonijną dokumentowała precyzyjnie zakres i charakter Zbrodni Katyńskiej w historycznym kontekście całokształtu polityki Rosji Sowieckiej wobec narodu polskiego w latach 1937-1956. Z faktów zaprezentowanych w tej rezolucji wypływał jednoznaczny wniosek, iż Zbrodnia Katyńska ponad wszelką wątpliwość spełnia wszystkie znamiona ludobójstwa i w związku z tym zostaje uznana za ludobójstwo. Innymi słowy inicjatywa ta miała na celu uznanie przez Senat USA Zbrodni Katyńskiej za najcięższą zbrodnią prawa międzynarodowego jaką jest „genocide” czyli ludobójstwo.[vi]
W odpowiedzi na tę inicjatywę, Senator Robert Menendez (D-NJ), który pełnił funkcję wice przewodniczącego senackiej komisji do spraw międzynarodowych przygotował wraz z Senatorem Durbinem (D-IL) alternatywny projekt rezolucji katyńskiej. Projekt Senatorów Durbin/Menendez nie traktował Zbrodni Katyńskiej jako zbrodni popełnionej na chronionej grupie narodowościowej czyli na obywatelach polskich, oficerach Wojska Polskiego Rzeczypospolitej Polskiej, jeńcach wojennych wziętych do niewoli przez Związek Radziecki, co jest niezbędnym elementem zbrodni ludobójstwa. W zamian tego traktował jeńców wojennych zamordowanych z rozkazu katyńskiego jako obywateli radzieckich przeciwstawiających się władzy komunistycznej, co umożliwiało kwalifikację Zbrodni Katyńskiej jako zbrodni komunistycznej o charakterze politycznym, która nie kwalifikuje się jako ludobójstwo (genocide) a jedynie jako zbrodnia przeciwko ludzkości (crime against humanity).[vii]
Masakra katyńska wpisuje się w szerszy schemat rządów komunistycznych na całym świecie prześladujących swoich obywateli i odmawiających im wolności, co doprowadziło do śmierci do stu milionów ludzi od czasu rosyjskiej rewolucji z 1917 roku,
napisano w projekcie senackiej rezolucji Durbin/Menendez w 80-tą rocznicę Zbrodni Katyńskiej.
W ten sposób starano się uniknąć uznania Zbrodni Katyńskiej za zbrodnię wszystkich zbrodni czyli najcięższą zbrodnię prawa międzynarodowego jaką jest ludobójstwo. Senacka Rezolucja S. 566 opierająca się na ewidentnym i obraźliwym fałszu historycznym i znacząco pomniejszająca znaczenie Zbrodni Katyńskiej została też zgłoszona w tej samej formie w Izbie Reprezentantów przez kongresmena polskiego pochodzenia Daniela Lipińskiego z Chicago jako H. R. 986.[viii]
W odpowiedzi środowiska patriotyczne Polonii amerykańskiej zgłosiły ostry sprzeciw wobec traktowania polskich jeńców wojennych zamordowanych z rozkazu katyńskiego jako obywateli Związku Radzieckiego i rozmywania znaczenia Zbrodni Katyńskiej w masie zbrodni stalinowskich zgodnie z rosyjską strategią anty-Katynia.[ix] W swym liście do Senackiej Komisji Spraw Zagranicznych przedstawiciele Instytutu Libra napisali:
Nie wolno traktować polskich oficerów wziętych do niewoli w wojnie obronnej 1939 roku jako obywateli ZSRR gdyż: a) odmawia się ofiarom tej zbrodni honoru żołnierza Wojska Polskiego, który poległ w służbie dla ojczyzny, b) neguje się istnienie Państwa Polskiego i Polskiej Armii oraz agresję ZSSR na suwerenne państwo polskie.
Obraźliwe i nieprawdziwe sformułowanie zawarte w Rezolucji S. 566 ma na celu przedstawienie Zbrodni Katyńskiej jako zbrodni popełnionej z zamiarem zniszczenia grupy politycznej a nie grupy narodowej. W ten sposób próbuje się uniemożliwić uznanie Zbrodni Katyńskiej za ludobójstwo, jako że grupa polityczna nie jest chroniona Konwencją o Ludobójstwie.
Ofiary Katynia zostały zamordowane nie dlatego, że chciały obalić rząd radziecki lub domagały się większej wolności w Związku Radzieckim, jak mówi ta rezolucja, tylko dlatego, że należały do polskiej grupy narodowej, którą Związek Radziecki starał się unicestwić.
Ofiary Katynia wpisują się w szerszy schemat systematycznych działań sowieckiej Rosji mających na celu zniszczenie polskiej grupy narodowej. Świadczy o tym operacja polska z 1937 r., operacja katyńska z 1940 r., deportacje polskiej ludności cywilnej z terenów podbitych, oraz prześladowania polskich patriotów po 1944r. Wszystkie te działania miały na celu unicestwienie polskiej grupy narodowej.
Sam rozkaz katyński podkreślający, że ponad 97% jeńców to osoby narodowości polskiej jest dowodem na to, że Zbrodnia Katyńska była popełniona z pobudek narodowościowych z zamiarem zniszczenia polskiej grupy narodowej.
Język użyty w Rezolucji S. 566 stanowi ewidentną próbę pomniejszenia znaczenia i zanegowania ludobójstwa katyńskiego. Język ten nosi znamiona anty-Katynia, zniekształca prawdę o Katyniu, oraz pomniejszania znaczenia sowieckich operacji ludobójczych dokonanych na narodzie polskim. Stany Zjednoczone jako przywódca wolnego świata nie może sobie pozwolić na takie manipulacje.
Prosimy o zastąpienie obraźliwej i nieprawdziwej klauzuli słowami byłego posła Dennisa Kucinicha, który w 2011 roku powiedział: „Katyń miał na celu zlikwidowanie samej idei Polski, eksterminację jej dzieci i pamięci o nich. Katyń do dziś stanowi kryzys moralny ponieważ rachunek krzywd nie został rozliczony. Katyń to wydarzenie w historii ludzkości, które nie zostało jeszcze w pełni zapisane”.[x]
Przedstawiciele Koalicji Polonii Amerykańskiej z kolei wezwali Senatorów Menendeza i Durbina do zastąpienia obraźliwego języka zawartego w ich projekcje rezolucji fragmentem z wystąpienia Dennisa Kucinicha z 2011 roku, posła ze stanu Ohio z ramienia Partii Demokratycznej, który mówił:
„Katyń miał na celu wyeliminowanie samej koncepcji Polski, eksterminację jej ludności i pamięć o tych ludziach”.[xi]
List w tej sprawie wystosował do Senackiej Komisji Spraw Zagranicznych również Sybirak, Prof. Witold Łukaszewski, były członek zarządu krajowego KPA. W swym oświadczeniu Prof. Łukaszewski napisał:
Przeczytałem odpowiednie dokumenty, w tym Rezolucję Katyńską S. Res. 566 w wersji przekazanej Komisji Spraw Zagranicznych Kongresu USA przez senatorów Durbina i Menendeza. Ta wersja zawiera następujące zdanie: „Zbrodnia Katyńska wpisuje się w szereg zbrodni komunistycznych rządów na całym świecie prześladujących swoich obywateli i odmawiających im wolności, co spowodowało śmierć nawet 100 milionów ludzi od czasu rewolucji rosyjskiej w 1917 roku…”
Ten język osłabia znaczenie zbrodni katyńskiej, mówiąc w istocie: „No cóż, wszystkie komunistyczne rządy robiły to w stosunku do swoich poddanych”. Chciałbym więc podsumować najważniejsze kwestie poruszone przez Rezolucji Katyńskiej (S. Res. 566), w wersji Durbin / Menendez, a zwłaszcza przez przytoczone powyżej zdanie.
Przerażająca Zbrodnia Katyńska była centralnym elementem szerszego planu eksterminacji, ludobójstwa, zgodnie z definicją zawartą w prawie międzynarodowym, dokonanego przez Związek Radziecki przeciwko narodowi polskiemu.[xii]
Prof. Łukaszewski stwierdził też, że takie zdefiniowanie Zbrodni Katyńskiej jakie zostało zawarte w Rezolucji S. 566 wręcz oczernia ofiary Zbrodni Katyńskiej.[xiii]
Również Pani Witomiła Wołk-Jezierska, córka polskiego oficera zamordowanego w Katyniu wystosowała w tej sprawie List Otwarty do Kongresu Stanów Zjednoczonych, w którym napisała między innymi:
Zadziwia mnie to, że w 80 LAT OD MASAKRY KATYŃSKIEJ senatorowie Durbin i Menendez nie potrafią określić ściśle czym była ta ZBRODNIA, do czego dążono likwidując grupę 22 tysięcy oficerów Kadry Wojska Polskiego Niepodległego Państwa – Rzeczypospolitej Polskiej – równocześnie dokonując masowej DEPORTACJI ich rodzin, skazując je na śmierć na Syberii, za Kołem Podbiegunowym czy w Kazachstanie. Była to zbrodnia, która nie może być inaczej nazwana jak tylko LUDOBÓJSTWO! Świadome, zaplanowane i wykonane ludobójstwo na tysiącach Polaków, którzy nie byli NIGDY OBYWATELAMI Związku Socjalistycznych Republik Rad czyli nie podlegali prawom tego Państwa.[xvi]
Pomimo ostrych i zdecydowanych protestów rodzin ofiar Zbrodni Katyńskiej, wskazujących na to, że sformułowania zawarte w projekcie Rezolucji S. 566 i HR 986 ubliżają ofiarom i ich rodzinom, władze krajowe Kongresu Polonii Amerykańskiej energicznie wspierały obraźliwą i kłamliwą wersję rezolucji katyńskiej zgłoszoną w Senacie i Izbie Reprezentantów USA w 80-tą rocznicę tej ludobójczej zbrodni. W czerwcu 2020 Prezes KPA wezwał wszystkich członków KPA w całych Stanach Zjednoczonych do interweniowania u swych przedstawicieli w Senacie i Izbie Reprezentantów aby apelowali o przyjęcie Rezolucji Katyńskiej S. 566 w wersji obraźliwej i szkodliwej dla sprawy katyńskiej. Prezes KPA napisał wówczas:
Niedawno otrzymaliście informacje dotyczące Rezolucji S. 566 z prośbą o kontakt z Waszymi senatorami. Jako Polacy, musimy szerzyć świadomość i poparcia dla Rezolucji S. 566, która upamiętnia 80-tą rocznicę Zbrodni Katyńskiej. Nawet dzisiaj Federacja Rosyjska nadal próbuje cenzurować, co naprawdę stało się z 22 tysiącami żołnierzy polskich, personelu wojskowego i cywilów. Celem tej dwupartyjnej rezolucji jest edukowanie amerykańskiej opinii publicznej w zakresie prawd historycznych. Istnieją mieszane opinie na temat niektórych sformułowań tej uchwały wśród członków społeczności polonijnej odnośnie doboru określeń, jednak teraz musimy być zjednoczeni w wysiłkach wspierania tego ruchu poprzez media tradycyjne i społecznościowe. Prosimy o dalsze kontaktowanie się z lokalnymi senatorami i przypominanie im, aby poparli tę rezolucję.[xv]
Ponadto zarząd krajowy KPA wystosował kilkakrotnie drogą masowej wysyłki mailowej alerty legislacyjne wzywające wszystkich członków KPA w całych Stanach Zjednoczonych aby domagali się przyjęcia Rezolucji Katyńskiej S. Res. 566 w wersji Durbin/Menendez, będąc w pełni świadomi obraźliwej i szkodliwej formy tej rezolucji. Podjęli też masową akcję defamacyjną przeciwko mnie jako autorce Rezolucji Polonijnej, która wzywała do uznania Zbrodni Katyńskiej za ludobójstwo. Przeprowadzili kampanię masowej wysyłki paszkwili na mój temat sugerując Polonii Amerykańskiej, że mam w tym nieczysty prawdopodobnie prywatny interes aby domagać się uznania Katynia za ludobójstwo i że za mną stoją „ciemne moce” i “czarne siły”.
Stanowisku zarządu krajowego KPA popierającemu Rezolucję Katyńską w wersji Durbin/Menendez przeciwstawiła się większość oddziałów terenowych KPA. Rozgorzała burzliwa dyskusja na forum KPA, która doprowadziła do wyciszenia agitacji prowadzonej przez zarząd krajowy na rzecz przyjęcia poniżającej ofiary i kłamliwej wersji Rezolucji Katyńskiej. Polemikę, jaka w tej sprawie wybuchła w ramach KPA podsumował Prezes Wydziału Północnej Kalifornii KPA Dr. Prokopczuk, który napisał w swym oświadczeniu między innymi:
Problem Katynia okazał się nie do rozwiązania w 1943, 1946, 1953 i 1990 roku. W czasie wojny była to kwestia ewentualnego sojuszu z Sowietami a w okresie powojennym była to amerykańska polityka powstrzymywania Związku Radzieckiego.
Czy Katyń będzie tak trudny do należytego potraktowania teraz, 80 lat po morderstwach. Rezolucja S. 566 jest dowodem na to, że tak jest. Rezolucja ta obfituje w podłe, poniżające zniesławienie i umyślną dezinformacje, zamiast być uroczystym i godnym upamiętnieniem ofiar.
Jaki jest więc tego powód? Czy wiemy o tym, czy pozostanie to kolejną tajemnicą? W obecnym stanie Rezolucja S. 566 jest polityczną manipulacją a nie dostojnym upamiętnieniem uroczystej rocznicy tej zbrodni. Rezolucja 566 brzmi tak, jakby została napisana przez sowieckich propagandystów ponieważ akceptuje ich całkowite lekceważenie prawdy obiektywnej a także prawa międzynarodowego i konwencji.
Jest to najokrutniejsza manipulacja polityczna. Nie wolno nam wspierać ani propagować tego nowego fałszowania historii. Zamiast tego należy zapytać, kto jest odpowiedzialny – a odpowiedź na to pytanie ma głęboko niepokojące konsekwencje polityczne i moralne.
Tym razem musimy potwierdzić nasze przywiązanie do prawdy, sprawiedliwości i współczucia. To przejmująco rozczarowujące i zniechęcające, że musimy poradzić sobie z taką sytuacją. Będziemy podążać śladami naszych poprzedników KPA w obronie prawdy o Zbrodni Katyńskiej, tożsamości, godności i honoru ofiar Katynia, ich szacunku i dobrego imienia. Tylko w ten sposób możemy żyć w zgodzie ze sobą, jako Polonii i członków Kongresu Polonii Amerykańskiej, szanując jego tradycje.
Jako Polacy i członkowie społeczności polsko-amerykańskiej mamy prawo do własnej tożsamości i godności oraz do szczerego szacunku dla naszej historii – czego brakuje w Rezolucji S. 566. To haniebny akt wypisywania Polaków z ich własnej historii II wojny światowej i ponownego wypisywania Sowietów z ich zbrodniczej historii II wojny światowej. Dlatego tak długo, jak naruszane są nasze prawa do godności i szacunku, nie możemy poprzeć Rezolucji S. 566.[xvi]
20 sierpnia 2020 roku Instytut Polonia skierował do kandydatów na prezydenta USA Donalda Trumpa i Joe Bidena w kampanii prezydenckiej 2020 listę pytań zawierającą apel aby uznali Zbrodnie Katyńską za zbrodnie ludobójstwa.[xvii]
W wyniku narastającego oburzenia środowisk polonijnych wobec projektu Rezolucji Katyńskiej zgłoszonej jako S. Res. 566, oraz jej odpowiednika H.R. Res. 986, jak również coraz częściej pojawiających się pytań o intencje i motywy jej autorów i zwolenników, na jesieni 2020 zarząd krajowy KPA przestał wywierać presję na Polonię amerykańską aby popierła ten haniebny projekt. W efekcie narastającej presji ze strony środowisk polonijnych ani rezolucja S. 566 ani H.R. 986 nie zostały dalej procedowane w Kongresie USA 116 kadencji. Należy się niestety obawiać powrotu tej skandalicznej koncepcji rezolucji katyńskiej w wersji stalinowskiej w następnych kadencjach Kongresu USA gdyż siły stojące za forsowaniem fałszu i kłamstwa w sprawie Zbrodni Katyńskiej były, są i będą bardzo znaczące na Kapitolu w Washingtonie, DC., w USA.[xviii]
Doświadczenia roku 2020 w sprawie Zbrodni Katyńskiej pokazało, że wiele środowisk polonijnych nie zdawało sobie w pełni sprawy ze znaczeni uznania Zbrodni Katyńskiej za ludobójstwo. Są to oczywiste zaszłości osiemdziesięcioletniej stygmatyzacji tematu Zbrodni Katyńskiej zarówno w kraju jak i zagranicą. Ludobójstwo jako zbrodnia wszystkich zbrodni a więc najcieższa zbrodnia prawa miedzynarodowego, niesie ze sobą specjalną ochronę moralną, prawną i polityczną dla ofiar tej zbrodni na arenie międzynarodowej. Jest więc potężnym narzędziem budowania pozytywnego wizerunku oraz źródłem wzmocnienia siły politycznej grupy poddanej ludobójstwu na arenie międzynarodowej, co zwiększa jej bezpieczeństwo.
Dopiero uznanie eksterminacji Ormian z 1915 roku za ludobójstwo przez Joe Bidena w roku 2021 otworzyło wielu Polakom oczy na znaczenie uznania Zbrodni Katyńskiej za ludobójstwo na arenie międzynarodowej i grę jaka w tej sprawie jest prowadzona od dziesiątek lat. W artykule pod tytułem „Dlaczego uznanie zbrodni na Ormianach za ludobójstwo ma wielkie znaczenie,”[xix] autor powołał się na słynny cytat z mowy Hitlera wygłoszonej 23 sierpnia 1939 roku przed inwazją Niemiec na Polskę. Wszystkie media międzynarodowe cytowały znany fragment z mowy Hitlera „Kto w naszych czasach jeszcze mówi o eksterminacji Ormian?” ale żadne media nie wspomniały o tym, że był to fragment przywołany przez Hitlera jako uzasadnienie eksterminacji Polaków, która właśnie się rozpoczynała. Po doświadczeniach z Katyńską Rezolucją Polonijną wielu Polaków zrozumiało, że zbrodnia Katynizmu jest nadal skutecznie realizowana wobec nas tu i teraz.
Wnioski
Przypadek Rezolucji Katyńskich zgłoszonych w Kongresie USA w 80-ta rocznice tej zbrodni pokazuje jak łatwo pod dobrze brzmiącym tytułem „Commemorating the 80th anniversary of the Katyn Massacre” i przy podaniu rzekomo wzniosłych celów tego dokumentu, dopuścić się przy użyciu Polonii największej możliwej zdrady interesów Polonii i Polaków. Opis rezolucji Durbin/Menendez brzmiał bowiem pięknie: „Uchwała ta oddaje cześć polskim żołnierzom i cywilom, którzy zginęli z rąk sowieckiego Ludowego Komisariatu Spraw Wewnętrznych (znanego również jako NKWD) podczas Zbrodni Katyńskiej. Rezolucja potępia wysiłki Rosji, by szerzyć dezinformację o Zbrodni Katyńskiej i II wojnie światowej”.[xx] Przy użyciu tak wzniośle brzmiących sformułowań starano się zamknąć usta osobom, które alarmowały, że jest to odrażający podstęp na szkodę ofiar Katynia, Polski i Polonii. Osoby te starano się zdyskredytować i całkowicie pozbawić jakiegokolwiek wpływu na Polonię, aby dokonać tej nikczemnej anty-polskiej operacji polskimi rękoma.
Sytuacja ta pokazuje też z jaką łatwością antypolskie grupy interesu są w stanie użyć przywódców Polonii amerykańskiej do realizacji działań na szkodę społeczności polonijnej i Polski. Infiltracja Polonii przez siły jej wrogie ma długą historię w Stanach Zjednoczonych. Dopóki Polonia amerykańska nie wypracuje skutecznych mechanizmów obronnych będzie cały czas używana do legitymizowania i wdrażania działań anty-polskich ze szkodą dla Polonii.
Nawiązując do Konkursu na Esej o Zbrodni Katyńskiej, warto aby środowiska akademickie w Polsce oraz poza granicami kraju wzięły pod uwagę nawiązanie bliższej współpracy z laureatami dorocznych konkursów na esej historyczny sponsorowanych przez Instytut Polonia gdyż reprezentują oni wysoki poziom wiedzy i warsztatu naukowo-badawczego oraz wykazują poważne zainteresowanie historią Polski.
[i] Grover C. Furr, The Mystery of the Katyn Massacre, Erythros Press & Media (April 2, 2019) https://www.amazon.com/Mystery-Katyn-Massacre-Evidence-Solution/dp/0692134255/ref=sr_1_4; Grover C. Furr, “The ‘Official’ Version of the Katyn Massacre Disproven? Discoveries at a German Mass Murder Site in Ukraine”, Socialism and Democracy, Vol. 27, No. 2, pp. 96-129. [copyright Taylor & Francis]; http://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/08854300.2013.795268; dostępny również tu: https://msuweb.montclair.edu/~furrg/research/furr_katyn_preprint_0813.pdf; H.R. 986, 116th US Congress, “Commemorating the 80th anniversary of the Katyn Massacre”, https://www.congress.gov/bill/116th-congress/house-resolution/986.
[ii] Chris, Fry, “Battle Over Jersey City’s Katyn Memorial Heats Up”, Jersey Digs, May 10, 2018; https://jerseydigs.com/battle-jersey-city-katyn-memorial-heats.
[iii] Konwencja w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa, uchwalona przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 9 grudnia 1948 r. (ratyfikowana zgodnie z ustawą z dnia 18 lipca 1950 r.). http://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU19520020009
[iv] Natalia Lebiediewa: 60 lat fałszowania i zatajania historii zbrodni katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 12), Warszawa 2000, s. 97, 104, 107–110.
[v] Statement by President Joe Biden on Armenian Remembrance Day, April 24 2021; www.whitehouse.gov/briefing-room/statements-releases/2021/04/24/statement-by-president-joe-biden-on-armenian-remembrance-day
[vi] Resolution of the American Polonia on the 80th Anniversary of the Katyn Genocide (“Polonia Resolution”) https://librainstitute.org/ARTICLES/resolution-commemorating-the-80-anniversary-of-the-katyn-genocide.html.
[vii] S.Res.566 – A resolution commemorating the 80th Anniversary of the Katyn Massacre. 116th Congress (2019-2020) https://www.congress.gov/bill/116th-congress/senate-resolution/566.
[viii] H.Res.986 – Commemorating the 80th anniversary of the Katyn Massacre. 116th Congress (2019-2020) https://www.congress.gov/bill/116th-congress/house-resolution/986.
[ix] Your resolution falsifies history, minimizes the gravity of the Katyn crime, and offends the memory of Katyn victims; https://coalitionpa.org/katyn-resolution-hr/.
[x] List Instytutu Libra do Komisji Spraw Zagranicznych Senatu USA z dnia 8 maja 2020 roku.
[xi] “KATYN: Justice Delayed or Justice Denied?” – Intro, Case Western Reserve University School of Law; https://www.youtube.com/watch?v=oq-WZ17kiEM&feature=emb_logo.
[xii] Position Statement of the Son of the Polish Officer on the Katyn Resolution S. Res. 566; https://librainstitute.org/ARTICLES/Lukaszewski-Statement.html.
[xiii] Korespondencja Prof. Łukaszewskiego do przedstawicieli Polonii Amerykańskiej, 25 maja 2020.
[xiv] Open Letter to the US Congress from The Daughter of the Polish Officer Murder in Katyń; https://librainstitute.org/ARTICLES/Witomila-Wolk-Jezierska-list.html.
[xv] “Recently, you have received information concerning S. Resolution 566 with a plea to call your local Senators. As Polish Americans, we need to continue to spread awareness and support for S. Resolution 566 which commemorates the 80th anniversary of the Katyn Massacre. Even in the present day, the Russian Federation still attempts to censor what really happened to the 22,000 Polish soldiers, military personnel, and civilians. The goal of this bipartisan resolution is to educate the American public about historical truths. Let us honor those who have lost their lives. There are mixed opinions about this resolution among some members of the Polish American community in the choice of wording, however, right now we need to be united in the efforts of support for this movement through traditional and social media. Please continue to contact your local senators and remind them to support this resolution.” PAC Newsletter, Volume 7, Number 3, June 2020; http://www.pac1944.org/wp-content/uploads/2020/06/PAC-Newsletter-June-2020.pdf.
[xvi] A. Prokopczuk, “2020 Katyn Remembered – 80 Years”, January 9, 2021; https://coalitionpa.org/2021/01/09/2020-katyn-remembered-80-years/.
[xvii] Polish-Americans Direct Questions to US Presidential Candidates, August 20, 2020, Polonia Institute, www.poloniainstitute.net/poland-current-issues/polish-americans-direct-questions-to-us-presidential-candidates/
[xviii] Zarówno przywódcy KPA jak również przywódcy patriotycznej Polonii, którzy zgłosili Rezolucję Polonijną postulującą uznanie Katynia za ludobójstwo, otrzymali sygnały z biur senatorów i kongresmanów USA, że uznaniu Katynia za ludobójstwo przeciwstawiają się środowiska żydowskie, które postrzegają martyrologię Katynia jako konkurencję w stosunku do martyrologii Holocaustu.
[xix] Charlie Mahtesian, “Why Biden’s Armenian Genocide Declaration Really Is a Big Deal,” April 24, 2021, Politico, https://www.politico.com/news/magazine/2021/04/24/armenia-genocide-declaration-484546
[xx] H.R. 986, 116th US Congress, “Commemorating the 80th anniversary of the Katyn Massacre”, https://www.congress.gov/bill/116th-congress/house-resolution/986.
