Poezja Emigracyjna Dzieci Sybiru

Poezja Emigracyjna Dzieci Sybiru

Fragment poematu pt. Rozmyślania nad Literaturą Ojczystą

napisanego przez polską młodzież “Syberyjską”

na uchodźctwie w Stowell Park, Anglia, 1950-1951 rok

Niech fantastycznie lutnia nastrojona

Odda mój nastrój czarny i ponury,

Bo oto dumam wraz  z Manfredem Kridlem 

Czym byli wieszcze dla literatury.

W każdym wierszyku, w każdym poemacie

Mądrość się wielka i wzniosła zawiera

Na lekcji każdej, przy każdej lekturze

Mózg nasz diamenty i perełki zbiera.

Że to są prometeizmy,

Mesjanizmy, byronizmy

No i obcy wpływ

Że egotyzm wybujały

Ze patriotyzm wspaniały

Że bluźnierczy zryw. 

Ze tam znów zwrot do przeszłości

Owdzie troche starych kości

Gra cudowna słów

Że zaduma romantyczna

Że kwestia metafizyczna,

Nastrój grozy znów.

Że choć mitologii ślady

Wiersz jednakże bez przesady,

Że wędrówka dusz,

A dalej śpiewka ludowa,

Utworu dziwna budowa

I nowy prąd już.

* Wiersz otrzymany od Janiny Rychalskiej, współautorki.

 

GARŚĆ POLSKIEJ ZIEMI

Anna Sidor Gobaira

Sybiraczka zamieszkała w Australii 

Przez czterdzieści lat Polsko

Marzyłam stale o Tobie,

By ujrzeć Cię raz jeszcze

Zanim spocznę w grobie.

Tułałam się po świecie

Przez długie, długie lata

Lecz nigdy nie zapomniałam

Gdzie ma rodzinna chata.

Tęskniłam do Cię ogromnie

I modliłam się szczerze

O powrót jak najszybszy

Na me ojczyste rubierze.

Przeszłam tajgi Sybiru

Egzotyczne miasta Iranu

A po wojennej zawieruszy

Znalazłam się u gór Libanu.

Stąd los nas zapędził

Daleko na Antypody,

Gdzie cudnie świeci słońce

A kraj otaczają oceanów wody.

Gdziekolwiek przebywam

W dobrobycie czy w rozterce,

Zawsze byłam przy Tobie Polsko

Myślą, duszą i sercem.

Gdy po minionych latach 

Stopami dotknęłam Twej ziemi

Serce we mnie zadrżało

I zapłakałam łzami rzewnemi.

Spędziłam w ojczystym kraju

Parę wzruszających miesięcy,

Lecz nie było mi dane 

Ujrzeć krainy lat dziecięcych…

Wróciłam wielce zawiedziona

I przepełniona smutkiem,

Lecz na pociechę przywiozłam

Ziemi polskiej grudkę.

Gdy nastąpi kres mego życia

I spocznę na zawsze w grobie,

Będę czuć się szczęśliwą

Mając garść Twej ziemi przy sobie!

22 maj, 1993 rok

Pani Anna Sidor Gobaira była absolwentka polskiego gimnajum i liceum w Zouku w Libanie w latach 1947-1950, gdzie zdobyła znajomość języka polskiego na poziomie literackim na całe życie. 

Poezja Emigracyjna Dzieci Sybiru

 

 

 

Website | + posts

Comments

No comments yet. Why don’t you start the discussion?

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *