OJCZYZNAOjczyzna moja – to ta ziemia droga,Gdziem ujrzał słońce i gdziem poznał Boga,Gdzie ojciec, bracia i gdzie matka miłaW polskiej mnie mowie pacierza uczyła.Ojczyzna moja – to wioski i miasta,Wśród pól lechickich sadzone od Piasta,To rzeki, lasy, kwietne niwy, łąki,Gdzie pieśń nadziei śpiewają skowronki.Ojczyzna moja – to praojców sława,Szczerbiec Chrobrego, cecorska buława,To duch rycerski, szlachetny a męski,To nasze wielkie zwycięstwa i klęski.Ojczyzna moja – to te ciche pola,Które od wieków zdeptała niewola,To te kurhany, te smętne mogiły –Co jej swobody obrońców przykryły.Ojczyzna moja – to ten duch narodu,Co żyje cudem wśród głodu i chłodu,To ta nadzieja, co się w sercach kwieci,Pracą u ojców, a piosnką u dzieci!
Autor tego przepięknego wiersza jest nam nieznany. Pan Alex Oczak od wielu lat przechowuje ten wiersz w swoim skarbcu i zechciał się podzielić z nami tym skarbem. Bardzo dziękujemy!
