Łączniczka z Powstania Warszawskiego, działaczka WiN, 18-letnia Halina Zwinogrodzka skazana w 1946 roku na śmierć przez sąd wojskowy!
Książka pt. “Null and Void” czyli Anulować Karę Śmierci to dogłębna analiza najnowszej historii Polski na postawie doświadczeń łączniczki z Powstania Warszawskiego Haliny Zwinogrodzkiej Junak. Książka szczególnie dużo uwagi poświęca prześladowaniom stalinowskim, jakie nastąpiły po ustaniu działań wojennych. W okresie między 1939-1989 rokiem Polska pozbawiona była własnego głosu oraz prawa działania we własnym interesie, ponieważ znajdowała się pod obcą kontrolą. Również historia Polski tego okresu została napisana przez zwycięski reżim sowiecki. Przez pół wieku historia Polski była ukrywana, zakłamywana i przeinaczana w taki sposób, aby zadowolić Związek Radziecki i jemu podległe marionetkowe władze krajowe. W Polsce o wielu wydarzeniach historycznych nie wolno było ani mówić ani pisać. W krajach zachodnich radziecki punkt widzenia na najnowszą historię Polski był szeroko propagowany przez agentów i sympatyków radzieckich i został głęboko zakorzeniony w poglądach zachodnich historyków, jako jedynie słuszny.
O rozmiarze radzieckiej ingerencji w interpretację najnowszej historii Polski w krajach alianckich świadczy wiele faktów. Wspólna nazistowsko-sowiecka inwazja na Polskę we wrześniu 1939 roku, dwa lata nazistowsko-sowieckiej współpracy przy eksterminacji ludności polskiej na ziemiach okupowanych, oraz etniczne konsekwencje tej katastrofy, pozostają do dziś poza zasięgiem zachodnich historyków. Ludobójcza zbrodnia katyńska utrzymywana była w największej tajemnicy przez 50 lat zarówno przez reżim sowiecki jak i przez ich marionetkowe rządy w Polsce oraz świadomie ignorowana przez Zachód. Sowiecka ofensywa propagandowa przeciwko przywódcom Powstania Warszawskiego skutecznie wymazała Powstanie Warszawskie z historii Drugiej Wojny Światowej na całym świecie. Związek Radziecki, którego celem było zniszczenie prawowitego Rządu Polskiego w Londynie wraz z jego siłą militarną w postaci Armii Krajowej gwałtownie atakował Rząd Polski zarzucając mu faszyzm, antysemityzm oraz oskarżając o cyniczną grę, która naraziła tysiące Warszawiaków na śmierć. Amerykanie, którzy w efekcie sowieckiej presji wycofali uznanie Rządowi Polskiemu w Londynie, nie protestowali przeciw sowieckiej interpretacji Powstania Warszawskiego, a raczej zaakceptowali sowiecki punkt widzenia i potraktowali dramat Warszawy jako nieistotny.
Jednak sowiecka kontrola informacji dotyczących Polski nabrała największych rozmiarów w okresie stalinowskim, w związku z masową eksterminacją całego polskiego ruchu narodowo-wyzwoleńczego. Ten bezwzględny proces masowej eksterminacji został skutecznie ukryty przed całym światem. Ofiary straszliwych stalinowskich prześladowań zostały sprawnie uciszone na wiele dziesiątek lat, a nawet na całe pokolenia. Rozmiar i skala stalinowskich prześladowań do dziś pozostaje niezgłębiona zarówno przez polskich jak i przez zachodnich historyków. Dramat, który rozegrał się w Polsce po ogłoszeniu zwycięstwa przez koalicje aliancką, został zignorowany przez kraje zachodnie i potraktowany jako wewnętrzna sprawa Polski. Jednak dla żołnierzy polskiego ruchu niepodległościowego prześladowania stalinowskie stanowiły obcą okupację, która była bardziej destruktywna niż okupacja nazistowska. Przeciwstawiając brata bratu reżim stalinowski zdewastował społeczeństwo polskie jak nikt nigdy przedtem.
W 1945, ponad 90 procent społeczeństwa polskiego było przeciwne rządom komunistycznym wspieranym przez reżim sowiecki. Ruch niepodległościowy reprezentował całe społeczeństwo, łącząc lewicę i prawicę, szlachtę i chłopów, Katolików i Żydów. Łączył on wszystkich tych, którym droga była niepodległość Polski. Gdyby zachodni sojusznicy nie opuścili Polski w tym momencie, żaden sowiecki terror nie byłby w stanie zdławić polskiego ruchu oporu.
Aby skłonić zachodnich sojuszników Polski do wycofania uznania Rządowi Polskiemu w Londynie, Związek Radziecki propagowali wizerunek Rządu Polskiego jako rządu nacjonalistycznego czyli rządu faszystowskiego czyli pro-nazistowskiego, a co za tym idzie antysemickiego. Praca niniejsza analizuje historię Haliny Zwinogrodzkiej-Junak, jednej z bohaterskich uczestniczek polskiego ruchu narodowo-wyzwoleńczego. Historia Haliny prowadzi nas do pogromu kieleckiego z 1946 roku. Wprawdzie świadkowie pogromu kieleckiego jednoznacznie wskazywali na komunistów i siły bezpieczeństwa związane z NKWD, jako sprawców tych wydarzeń, propaganda komunistyczna użyła pogrom kielecki, aby oskarżyć o antysemityzm zarówno Rząd Polski w Londynie jak i całe jego zaplecze społeczno-polityczne w kraju, uzasadniając w ten sposób potrzebę radzieckiej kontroli nad Polską.
Kwestia stosunków polsko-żydowskich w okresie okupacji nazistowsko-stalinowskiej staje się dziś źródłem wzajemnych animozji, które szkodzą obecnym stosunkom polsko-żydowskim. Z żydowskiego punktu widzenia mordowanie bądź wyrządzanie szkody Żydom jest wyłącznym kryterium oceny Polaków jako antysemitów. Z polskiego punktu widzenia lojalność Żydów polskich do Państwa Polskiego i ich stosunek do sprawy niepodległości Polski jest najważniejszym kryterium oceny Żydów polskich, jako przyjaciół bądź wrogów. W obliczu zbliżającej się niemieckiej inwazji na Polskę, Żydzi polscy stanęli wobec dylematu jak zapewnić sobie bezpieczeństwo. Niektórzy postanowili wyjechać z Polski, inni wstąpili do polskiej armii, jeszcze inni wybrali współpracę z Komunistami. Wśród tych, którzy postawili na Związek Radziecki znalazła sie elitarna grupa Żydów warszawskich, którzy w początkowym okresie wojny przeszli trening komunistyczny w Moskwie. Gdy wojska radzieckie ponownie wkroczyły na ziemie polskie, Sowieci obsadzili wszystkie najwyższe stanowiska polskiej administracji państwowej swoimi ludźmi, a na pozycje swych zastępców wyznaczyli polskich Żydów z grupy trenowanej w Moskwie. Kiedy Sowieci działający jako Polacy powrócili do Związku Radzieckiego, ich żydowscy zastępcy przejęli po nich stanowiska kierownicze w polskiej administracji państwowej, w tym również w aparacie bezpieczeństwa, którego zadaniem było zwalczanie polskiego ruchu narodowo-wyzwoleńczego.
Józef Piłsudski zawsze był zdania, że wielonarodowość była siłą przedwojennej Polski. Sprzyjała ona bogactwu kulturowemu kraju i propagowała tolerancje. Niestety w chwili ciężkiej próby historycznej polskie mniejszości narodowe poddane zostały intensywnej anty-polskiej propagandzie i większość obróciła sie przeciwko Polsce. Zarówno Hitler jak i Stalin skutecznie wykorzystali mniejszości narodowe w ich strategii zagłady Polski. Hitler napadł na Polskę, aby chronić niemiecką mniejszość narodową. Stalin wcielił do Związku Radzieckiego pół Polski pod pretekstem ochrony mniejszości ukraińskiej i białoruskiej oraz zręcznie rozegrał kartę żydowską, aby zniszczyć prawowity rząd polski i zdławić polski ruch narodowo-wyzwoleńczy. Obaj tyrani bezwzględnie wykorzystywali różnice etniczne i podsycali nienawiść w celu realizowania swych imperialistycznych ambicji.
Zagadnienia, jakie pojawiają się przy analizie najnowszej historii Polski mają istotne znaczenie edukacyjne. Należyte zrozumienie zderzenia niepohamowanej zachłanności i okrucieństwa imperializmu z odwiecznym ludzkim dążeniem do wolności i godności winno pomóc uniknąć kosztownych błędów w przyszłości.
Maria Szonert Binienda
Książka jest dostępna w wersji angielskiej tu:
https://www.amazon.com/Null-Void-Poland-Comparative-Imperialism/dp/0761840281
Kobiety Niezłomne
